بررسی ارتباط سطح گلوتاتیون پراکسیداز سرم و گلبول های قرمز با سطح هوموسیستئین سرم بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد

سابقه و هدف: علی رغم موفقیت هایی که در درمان های دارویی و غیر دارویی به منظور کاهش خطر بیماری های کرونری قلب صورت گرفته است هنوز این بیماری ها و انفارکتوس میوکارد علت عمده مرگ و میر در بیشتر کشورهای توسعه یافته محسوب می شوند. گزارشات فراوانی در خصوص احتمال ارتباط بین رادیکال های آزاد اکسیژن و افزایش هوموسیستئین با پاتوژنز آترواسکلروز منتشر شده اند. هدف این تحقیق بررسی ارتباط افزایش هوموسیستئین سرم با تغییرات سطح آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (gpx) پس از سکته قلبی بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی و مقطعی بود که در سال 1385 بر روی 48 بیمار و 48 فرد سالم کمتر از 76 سال انجام پذیرفت. از هر دو گروه در شرایط ناشتا خون گرفته شد. بر روی نمونه ها آزمایش هوموسیستئین به روش elisa توسط کیت ibl و میزان فعالیت gpx توسط کیت راندوکس انجام شد. یافته ها: از 48 بیماری که در این مطالعه شرکت داشتند 36 نفر مرد و 12 نفر زن بودند. در گروه شاهد 29 نفر مرد و 19 نفر زن حضور داشتند. میانگین غلظت هوموسیستئین در گروه بیمار 3/5 ± 3/ 30 میکرومول بر لیتر و در گروه شاهد 1/3 ± 1/11 میکرومول بر لیتر بود که بیانگر تفاوت معنی داری بین دو گروه است)001/0(p<. میانگین فعالیت gpx گلبول های قرمز بیمارانu/g hb 5/20 ± 0/40 و گروه شاهد u/g hb 3/20 ± 1/37 بدست آمد که بین دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین میانگین فعالیت gpx سرم بیمارانu/l 0/90 ± 8/464 و گروه شاهد u/l 1/97 ± 3/423 بدست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود )05/0(p<. نتیجه گیری: در این مطالعه افزایش سطح هوموسیستئین سرم و gpx سرم و گلبول های قرمز در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. به نظر می رسد افزایش gpx بعلت آسیب سلولی است و به دنبال آن این آنزیم موجب مهار رادیکال های آزاد و آسیب های وارده به سلول می گردد.